Toen ik zwanger was wist ik meteen dat ik borstvoeding wilde geven. Ergens was ik naïef en dacht ik dat het wel vanzelfsprekend zou zijn.  Pas in het derde trimester hoorde ik in mijn omgeving dat borstvoeding niet altijd vanzelfsprekend is en ik deed er meer onderzoek naar. Termen als kloven en kolven kwamen toen voorbij. Maar ik hield de positieve mindset vast, maar helaas liep het totaal anders.

Borstvoeding bij randpremature baby’s

Iets wat ik totaal niet wist, was dat te vroeg geboren baby’s moeite hebben met het drinken uit de borst. En de term fulltime kolven kende ik ook nog niet. Ik werd al snel met de neus op de feiten gedrukt toen onze dochter 4 weken te vroeg kwam. Dag drinken uit de borst en hallo fulltime kolven. Ook wel in mijn ogen: het leed dat kolven heet of de melk fabriek. Wat baalde ik dat het aanleggen niet lukte. In eerste instantie zei de verpleging in het ziekenhuis dat het lag aan mijn tepels. Ze waren vrij vlak, dus ik moest maar een tepelhoedje gebruiken. Ook daar lukte het niet echt mee.

Na wat onderzoek op internet en gesprek met lactatiedeskundige kwam ik erachter dat te vroeg geboren baby’s nog niet de energie en kracht hebben om uit de tepel te drinken. En volgens internet lukte het maar bij een heel klein percentage om uiteindelijk wel aan de borst te gaan. Volgens mijn lactatiedeskundige lukte het over het algemeen vaak wel, als je maar geduld had. De vraag was of ik geduld had? Ja, dat had ik wel. Ik besloot te blijven kolven en bleef Sienna proberen aan te leggen.

Het leed dat fulltime kolven heet

Ik kolfde iedere voeding en ’s nachts ook. En ik werd er knettergek van. Voor mijn gevoel was ik alleen maar met voeden bezig en ik voelde mij ook net een melkkoe. Ik trok het al snel niet meer. Ik besloot dat ik tot 6 weken zou blijven kolven en als Sienna dan nog uit de borst kon drinken. Dan zou ik stoppen. Even leek het erop dat Sienna wel uit de borst kon drinken, maar zoals ik jullie al verteld heb ik mijn video over mijn borstvoeding ervaring is het uiteindelijk niet gelukt en besloot ik kolven af te bouwen na 3 keer per dag en daarnaast nog flesvoeding te geven.

Stoppen met kolven

Na een tijdje merkte ik dat ook drie keer per dag kolven mij dwars begon te zitten en ik besloot na twee keer te gaan. ’s Morgens en ’s avonds. Helaas werd ik hier ook al snel gek van en besloot ik toch definitief te stoppen met kolven. Ik had twee vriezers vol liggen met ingevroren moedermelk. Voorlopig had ik nog genoeg. Het besluit voelde goed. En toen ik vorige week zaterdag de laatste keer kolfde in de ochtend voelde het als een bevrijding. Maar ergens voelde het ook als falen. Ik had mij altijd voorgenomen om een jaar lang borstvoeding te geven en helaas was dat niet gelukt. Het is een stukje teleurstelling dat ik moet verwerken.

Inmiddels ben ik een week verder en voelt mijn besluit nog steeds goed. Het lijkt wel alsof er een knop is om gegaan. Ik heb opeens weer de energie om te sporten, voel mij stukken beter en ik pas mijn oude bh’s weer. Ik heb mijn lichaam weer terug, zo voelt het! En ik heb meer tijd over om te genieten van mijn kleine meid. Geen gestres van: Sh$%&*t, ik moet nog kolven. Nee, nu kan ik een leuke mama zijn voor Sienna.

Zijn er meer moeders met de ervaring dat kolven zo zwaar valt?