Al een jaar lag de Mirena spiraal bij mij thuis om geplaatst te worden. Vorig jaar had ik al meer pogingen gewaagd om de spiraal te laten plaatsen. De eerste keer bleek ik een blaasontsteking en moest ik wachten tot de volgende ongesteldheid. Toen was de dokter op vakantie. Periode erna was ik op vakantie en ga zo maar door.
Uiteindelijk heb ik het even naast mij neer gelegd, want de vraag kwam bij ons of we een tweede willen. En ik vond het zonde om een spiraal te plaatsen, als deze weer in korte tijd eruit moest.
Toch wel een spiraal
Na mijn diagnose coeliakie, besloten wij voorlopig niet aan een tweede te beginnen. Dus het werd toch echt tijd om de spiraal te laten plaatsen.
Bij de eerst volgende ongesteldheid, belde ik meteen de doktersassistente. Maar helaas, het was zo druk. Er was pas de week erna plaats, wanneer mijn ongesteldheid al over zou zijn. Ik ben namelijk altijd meer heel kort ongesteld. Ongeveer 4 dagen.
En natuurlijk kan je ook een spiraaltje laten plaatsen als je niet ongesteld bent, maar dat was mij sterk afgeraden. Zowel door de dokter als kennissen die het wel hadden laten doen. Het zou dan pijnlijker zijn, omdat de baarmoedermond niet open is of niet soepel genoeg.
De ongesteldheid daarna was er gelukkig wel plek. Zenuwachtig zat ik in de wachtkamer. 45 min nadat ik eigenlijk aan de beurt had moeten zijn, kwam de assistente naar mij toe en vertelde dat de dokter met spoed weg moest. Daar ging weer een poging.
Een kennis opperde zelfs tegen mij dat het wel tekens moesten zijn om het niet te laten doen. Dat iets mij wil vertellen dat ik beter geen spiraal kan nemen.
Ik besloot toch nog een poging te wagen.
Bij de eerste tekenen van mijn ongesteldheid belde ik meteen de doktersassistente en gelukkig was er de volgende dag meteen een plek.
De spiraal laten plaatsen
Dit keer was ik minder zenuwachtig en probeerde ik niet te veel te focussen op horror verhalen van vriendinnen en kennissen. Verhalen over dat het heel pijnlijk was tot aan drie dagen extreme buikpijn gingen wel door mijn hoofd.
Ik ging rustig liggen op het onderzoeksbed en probeerde op mijn ademhaling te letten om rustig en ontspannen te raken. De dokter vertelde mij precies wat ze ging doen.
Eerst onderzocht ze mijn baarmoedermond met haar vinger. Daarna deed ze de eendenbek erin. Dit gaf een beetje een ongemakkelijk gevoel, maar het deed bij mij geen pijn.
Daarna deed ze er een metalen lange pin in. Ze vertelde dat ze even ging meten hoe lang de lengte was. Ik snapte er natuurlijk niet veel van, maar ik had ook geen zin om vragen te stellen. Ik liet de dokter haar gang gaan. Waarschijnlijk kwam ze ergens tegen aan met de lange pin, want ik voelde een lichte pijn scheut.
Ik bleef op mijn ademhaling letten en deed mijn ogen dicht. Ik voelde wel dat ze iets deed in mijn baarmoeder, maar ik voelde totaal geen pijn of een ongemakkelijk gevoel. Toen ik mijn ogen opendeed, zag ik dat ze dokter het staafje waar de spiraal aan het gezeten al terug trok.
‘Is het al klaar?’ Vroeg ik.
‘ Ja,’. Zei ze en ze begon met opruimen.
Ik was eigenlijk compleet verbaasd. Het was mij heel erg meegevallen. De pijn waarop ik mij had voorbereid was er totaal niet geweest. Of dit nou kwam doordat ik ademhalings- oefeningen deed die ik ooit tijdens een mindfullness training had geleerd of omdat mijn dokter het gewoon zeer kundig deed. Geen idee. Maar ik vond het in ieder geval reuze meevallen.
Nergens last van
Ook de uren daarna had ik haast geen last. Ik merkte dat mijn buik wel iets opgezet was en toen ik even bukte dat mijn onderbuik iets gevoeliger was dan normaal. Verder had ik er helemaal geen last van.
Het enige waar ik wel last van had, was dat ik geen tampon in mocht doen en dus niet kon zwemmen. Ik baalde enorm, want wij zaten midden in een hittegolf.
Echo bij de gynaecoloog
Een week daarna had ik een controle bij de gynaecoloog of de spiraal goed zat. Gelukkig zat deze goed en heeft ze ook meteen even naar de rest van mijn baarmoeder gekeken en mijn eierstokken. Alles zag er goed uit. Gelukkig maar. Wel vond ik het een beetje raar om mijn baarmoeder te zien, zonder een kindje erin. Ik had natuurlijk alleen maar echo’s gehad tijdens mijn zwangerschap.
Hoe ging het bij jullie? Hadden jullie veel last van de spiraal na het plaatsen? Of was het plaatsen al een hel?
